Kushtetuta e Republikës Islamike të Iranit
Miratuar në 1980 - Rishikuar në 1989
PJESA E PEST - Sovraniteti Kombëtar dhe Fuqitë Derivate
Neni 56
Sovraniteti absolut mbi botën dhe njerëzimin i takon Perëndisë, i cili donte që njerëzimi të ishte sovran mbi fatin e tij shoqëror. Askush nuk mund të privojë çdo individ nga kjo e drejtë, e cila është me prejardhje hyjnore, as nuk e skllavëron këtë të drejtë për interesa personale ose grupore. Njerëzit do ta ushtrojnë këtë të drejtë sipas rregullave të mëposhtme.
Neni 57
Shteti sovran në Republikën Islamike përbëhet nga organet Legjislative, Ekzekutive dhe Gjyqësore, të ushtruara nën mbikëqyrjen e Wilayat Mutlaq Amr15 dhe Imamatit të Komunitetit (Ummah), në përputhje me dispozitat e mëposhtme. Tre fuqitë e listuara janë të pavarura nga njëra-tjetra. Neni 58 Pushteti legjislativ është prerogativë e Asamblesë Islamike, e cila përbëhet nga përfaqësues të zgjedhur nga populli. Ligjet e miratuara nga Kuvendi transmetohen, në përputhje me një procedurë të specifikuar në nenet vijuese, te pushteti ekzekutiv dhe gjyqësor për ekzekutimin e tyre.
Neni 59
Në çështje me rëndësi të veçantë, në lidhje me të ardhmen e vendit, ose për çështje me rëndësi të veçantë ekonomike, pushteti legjislativ mund të ushtrohet përmes institucionit të referendumit, me një thirrje të drejtpërdrejtë për votën e njerëzve. Kërkesa për rekurs në referendum duhet të miratohet nga dy të tretat e të gjithë përfaqësuesve të Kuvendit.
Neni 60
pushteti ekzekutiv ushtrohet nga Presidenti i Republikës dhe ministrave të qeverisë, me përjashtim të rasteve kur, në pajtim me këtë Kushtetutë, ky pushtet ka prerogativën e drejtpërdrejtë të liderit suprem (RAHBAR).
Neni 61
Fuqia Giudiziario16 Gjyqësor ushtrohet nga gjykatat, të cilat duhet të jenë të përcaktuara në përputhje me rregullat islame. Për ta përgjegjës për përcaktimin dhe zgjidhjen e mosmarrëveshjeve, mbrojtja e të drejtave, zgjerimi dhe administrimi i drejtësisë dhe zbatimi i ligjeve të Perëndisë.